شهــــــــدای گـــــــــمنـــام

 عضو گروه تفحص لشکر ۳۱ عاشورا

صبح روز اول فروردين سه سال پيش را به ياد داري ؟ وقتي كه هروله كنان بسوي قتلگاه فكه مي رفتي ... آنجا ديگر توان همراهي تو را در خود نديدم و همان جا بود كه فهميدم كه من جا ماندم و تو رفتي .... رفتي و به خدا پيوستي و من تنها ماندم ...مرا نيز با خود ببر ... هرچند دل اين شقايق به مانند دل تو شيدا نيست ، اما دل شيداي تو را ديده و طعم شيدايي را چشيده ....

من خدایم که همه کوی مرا می جویند

همه ذرات فلک حمد مرا می گویند

من خدایم که همه راه مرا می پویند

همه جانها به ید قدرت من می رویند

همه چیز و همه کس در همه جا مال من است

دل هر جامد و جنبنده به دنبال من است

آن زمانی که زمان یاد ندارد چه زمان

در مکانی که مکان یاد ندارد چه مکان

نه شبی بود و نه روزی و نه چرخی، نه جهان

نه پری بود و نه جبرئیل و نه دوزخ نه جنان

دل من در پی یک واژه بی خاتمه بود

اولین واژه که آمد به نظر فاطمه بود

ز طفیل گل او ساخته ام دنیا را

من به عشق رخ او ساخته ام طاها را

میل او بود بسازم علی اعلی را

جبرئیل و فلک و آدم و پس حوا را

از ازل تا به ابد هر چه و هر کس هستند

همه مدیون رخ فاطمه من هستند

به خداوندی خود فاطمه ام بی همتاست

فاطمه چون من تنها، به دو عالم تنهاست

در میان همه آثار که از من بر جاست

همه دار و ندارم گل روی زهـــراست

نه همین بهر پدر پاره ای از تن باشد

فاطمه پاره ای از جان و تن من باشد