شام غریبان

مادر که برود ...

نظم خانه بهم میریزد ...

علی نجف ...

حسن بقیع ...

حسین کربلا ...

زینب دمشق ...

شام غریبان

 

ای اهلِ عزا شام غریبانِ حسین است

زهرا به جنان واله و حیرانِ حسین است

در مقتلِ‌ خون بوسه به رگ‌های بریده

زد زینب و اکنون سرِ پیمانِ حسین است

آن پیرهنِ کهنه که گلگون شده از خون

تنها کفنِ پیکرِ عریانِ حسین است

طفلان همه جا، پای برهنه، لبِ تشنه

زینب سر هر ناقه پریشانِ حسین است

از داغِ عزیزانِ به خون خفته‌ی زهرا

هر شیعه‌ی سرگشته چو گریانِ حسین است

دانی که چرا اهلِ حرم دل نگرانند

این ناله برای لبِ عطشان حسین است

هر ضربه که بر قامتِ طفلی زده آتش

پژمردن گل‌های گلستانِ حسین است